Właściciel bloga: kineza

იმ თვალებს გაუმარჯოს, რომელშიც შენს სახეს ხედავ,
მორცხვად გიყურებს და კოცნას ვერ ბედავ,
ლამაზი მზერით შენს გულს რომ განაგებს,
კაშკაშებს, ციმციმებს, ქვეყანას ანათებს.

გაუმარჯოს თვალებს, რომელიც სიცოცხლეს გაძლევს,
შენი სიყვარულით სიკვდილს რომ დაძლევს,
როდესაც ჩახედავ ჩაწვდები სიმაღლეს ალვის,
შიგ დაინახავ სილამაზეს ათას წელს განვლილს.

მრავლის მთქმელ თვალებს გაუმარჯოს,
მაღალმა ღმერთმა მათ ძალა არ დაუხარჯოს,
რომ მუდამ, იგი გვიქადდეს სიყვარულს
და გვანიჭებდეს დიდძალს, ულევ სიხარულს.

მის ცრემლებს გაუმარჯოს ღვარად რომ მოდის,
მთის წმინდა წყალს და სიმძიმეს ლოდის,
მოდით გაუმარჯოს მშვენიერ ქალებს,
ყოველთვის დავლოცავ მათ ლამაზ თვალებს.

ის დღე იყო დაიძინა ჩემში მწვანე ბუნებამ,
არ მინდოდა და დამძალა ძალზედ დიდმა ცდუნებამ,
სად წავიდა მიმატოვა ჩემმა მჭრიახ გუნებამ,
მე ზიანი მომაყენა შენს თვალებში ყურებამ.

ეს წერილი ბოლო არის ახლა რომ ვწერ მანდილზე,
ჩამოგითვლი მოგიყვები სიმთვრალეზე ან ძილზე,
ან კი როგორ დავდიოდი მთელი ამ ხნის მანძილზე,
საშველიც კი ვერ დავიდგი სიყვარულის ამ წილზე.

გაცნობიდან სულ ყოველთვის დღე და ღამე გიცავდი,
ჩემი გერქვა სიამაყით მუდამ შენს თავს ვფიცავდი,
შენ რატომღაც ჩემი გულის ჩარჩოს მაინც მიძრავდი,
ასე იყო სულ ყოველთვის მიწად ცოცხალს მფიცრავდი.

ყველგან მსდევდი ვერვინ ნახე ჩემი ხელში დამჭერი,
სიყვარულით მიმიტყუე მკერდში მყისვე გამჭერი,
არ იკმარე მფეთქავ გულში კიდევ სამჯერ…

მე დღეს აღარ მაქვს დიდი დრო ფიქრის,
ჩემი ფიქრები ვხედავ სად მიქრის,
რისთვის წამართვი ფიქრიც და სევდაც,
მე შენთვის ტკივილს ავიტან ბევრსაც.

შენმა თვალებმა ამ ჩემს გულს უხმო,
ძგერა შენელდა, გახდა სულ უხმო,
მგონია მკერდში გული მაქვს ძველი,
ეს მომაკვდავი, შენს სიტყვას ველი.

დროს რა გაიყვანს ლოდინით ვწუხვარ,
თვალებში გიყურებ ცაში ვარ ვქუხვარ!
რომ შეღრუბლულხარ, ვეღარ გცნობ ვინ ხარ,
ცრემლად იღვრები და ციდან წვიმხარ.

მიწად გამიშვებ? მელიან ქვიშანი,
მითხარი რამე, მომეცი ნიშანი,
ნეტავ რას ფიქრობ ან რად განიცდი,
მიდი იფიქრე, აქ ვარ დაგიცდი.

გონს მოდი ძვირფასო მითხარი რამე!
განა როდემდე დაგვიცდის ღამე,
ან განა მეც რაღამდენს გავძლებ,
მიდი იფიქრე, სიკვდილს…

წვიმიან ღამეს ზღვაში შვცურე,
თამამი შემართება სიყვარულს მმატებს,
ნავი იმსხვრევა ტალღა ეცემა,
შეშინებული მე ვისვრი ბადეს.

ვერას დამაკლებს ვერაგი ტალღები,
შენზე ფიქრები სიცოცხლეს ბადებს,
ჩემო ლამაზო მე მაინც მოვალ,
და დაგიკოცნი მაგ ლამაზ ბაგეს.

მარტოს არ მტოვებს პატარა ბოთლი,
მასში ვდებ ჩემს ფიქრებს და ვატან ზღას,
მოდის და მოაქვს ცივი ცრემლები,
გზად ეხეთქება კლდოვან, უამრავ ქვას.

ის მაინც მოვა...
მოგაწვდენს განწირულს, შორეულ ხმას,
მასში დამწყვდეული ჩემი სურნელით,
მოვეფერები შენს ლამაზ თმას.

დაღლილი ხელებით ბოლომდე ვიბრძვი,
ზღვა კი მიხმობს და მიზიდავს ფსკერზე,
ღრმად ჩავისუნთქე სველი ჰაერი,
თვალები დახვუჭე ვფიქრობ მე ღმერთზე.

თვალწინ მიდგება ნანატრი წამები,
ვნანობ და ვღელავ მხოლოდ შენ ერთზე,
არ მინდა სიკვდილი სიცოცხლეს ვითხოვ,
მინდა გამეღვიძოს შენს ლამაზ მკერდზე.

მე შენში ვხედავ კაშკაშა მზეს,
რომელიც მითბობს უამრავ დღეს,
დავდივარ უშენოდ ქუჩაში მთვრალი,
გამოდი შეგავლო ლამაზმანს თვალი.

შენ ხარ პატარა ის ნაზი ია,
ყვავილთა შორის რომ ლამაზია,
მუდამ თან აგდის მისი სურნელი,
შემყარე სენი მე განუკურნელი.

ოხ რა გვიან გადის ეს წამები,
შენზე ფიქრებით ღამეები ნაწამები,
უშენობას მე ძალიან განვიცდი,
დამიჯერე მხოლოდ შენ ერთს დაგიცდი.

ჩემი სიყვარული ფეხქვეშ დაიგე,
გულის კარები სხვისთვის გაიღე,
არადა გიხდებოდა როგორ გშვენოდა,
მუდამ გვერდში გედგა ძალიან გშველოდა.

ნაზად გამიღიმებ გვერდით ჩამივლი,
გული მატკინე ეს არ გამივლის,
საღამოს მოვალ სიყვარულს მოგიტან,
მაინც ვიტანჯებ მეყვარები შორიდან.

ხალხმა დაკარგა ის ერთად-ერთი,
აღარ სწამთ არავის უფალი ღმერთის,
კაცთმოძულენნმა ისწავლეს ცოცვა,
და დაივიწყეს ხატის წინ ლოცვა.

სიცოცხლის მანძილზე მალულად ცხოვრობენ,
ბოროტ ტრაგედიას კეთილად გლოვობენ,
იზიდავთ სუსტების ჩაგვრა-დამონება,
გაეხსნას ყველას თვალი და გონება.

ღმერთო შენ მოგვეც ცოდვილთა კვალი,
რათა მოვიხადოთ ჩვენ ჩვენი ვალი,
გვჯეროდეს გვწამდეს მით უფრო მეტის
და გვეშინოდეს მაღალი ღმერთის.

ნუ მივეცემით ცხოვრების მაღლობს,
ჩვენს სულში ყოველთვის ეშმაკი სახლობს,
არ დავემონოთ ნუ მივცემთ ნებას,
ნუ გავიმეორებთ ედემის მცნებას.

უბადრუკთ ახარბებთ სიმდიდრე ფულით,
ვიყოთ მდიდარნი კეთილი გულით,
მაცხოვარმა სთქვა იყოს მშვიდობა,
ჩვენ კი რატომღაც ეს არ გვინდოდა.

ლამაზო ბუნებავ მაღალი მთისა,
შენ დაგვიფარე დედაო ღვთისა,
ამ ქვეყნად ცოდვილნი სად…

ის ჭრილობაა... მე ვარ მალამო,
ვცდილობ ყოველთვის რამით გაამო,
ის დაავადებაა... მე ვარ წამალი,
ამისთანები მინკურნია ძალზედ მრავალი.

ის ვირუსია... მე ვარ ვაქცინა,
თავისი ტყუილით ორივეს დაგვცინა,
ის ბოროტია... მე ვარ კეთილი,
გული ბოქლომით აქვს დაკეტილი.

ის ეკალია... მე ვარ ყვავილი,
შენდამი გამაჩნია გრძნობა ნამდვილი,
ის ღამეა ბნელი... მე ვარ ნათელი,
ღმერთს ვთხოვ დაგიფაროს ავანთე სანთელი.

მას შენ არ უყვარხარ... მე კი ვგიჯდები,
უზომოდ მენატრები ძალიან მჭირდები,
ამ სიყვარულში ჩავაქსოვე მე ჩემი სული,
მისკენ მიგიწევს მაინც უბადრუკს გული.

ჩემს შენდამი გრძნობას მე ვემონები,
ამასაც მართმევენ ეშმაკისეული დემონები,
შენი სიყვარულით მე ცეცხლში ვიწვი,
და მაინც ბოლომდე გმირულად ვიბრძვი.

რატომ გარბიხარ და მემალები,
გთხოვ დამანახე შენი თვალები,
შენთვის მოვკრიფე თეთრი ვარდები,
მჯერა რომ კვლავაც შეგიყვარდები.

სიყვარულით თვალთ წალკოტი გაგიშალე,
ჩემზედ ფიქრები წაგართვი, წაგიშალე,
ლამაზი ოცნებები დაგინგრიე, დაგიშალე,
მაპატიე ფეხთ ცეცხლი რომ გაგიშალე.

უშენოდ ყოფნა არაფერს მარგებს,
მოვალ მოგიტან ქათქათა ვარდებს,
თავიდან დავიწყოთ გავექცეთ დარდებს,
შენთან სიყვარული ნამდვილი მმართებს.

მენატრები უშენობით ვერ გამიძლია,
შენზედ ფიქრებს ვერ ველევი ვერ დამიძლია,
სამწუხაროა ვერაფერი ვერ შემიცვლია,
მე უბედურს სიყვარული არ შემიძლია.

ცხოვრება ხანგრძლივი მკაცრი თამაშია,
ადრენალინს გამოყოფს აზრი ხომ ამაშია,
წესებს გვაცნობს და არ გვინდობს,
შევეგუოთ ტკივილს რადგან ასე გვიჯობს.

მასთან თამაში ცეცხლზე საშიშია,
ჭაობში მდგომი უიმედო კამიშია,
ძვირფას საჩუქრებს ხელიდან გვართმევს,
ამიტომ ყველას სიფრთხილე გვმართებს.

ზოგჯერ ცხოვრებას ტყუილად ვამტყუნებთ,
შეცდომას ვუშვებთ და სხვას გავყურებთ,
რადგან ეს ყველაფერი მაინც გვეპატიება,
ღმერთს შევავედროთ ცოდვა-მონანიება.

ასეთი კარგი ხარ ასეთი წმინდა,
ასეთი მიყვარხარ მე ასე მინდა,
კეთილი გული გაქვს მშვიდი და ანკარა,
ამიტომ მიყვარხარ შენ ჩემო პატარა.

ასეთ ლამაზს ვერ შეგედრება ვარდი,
მონატრებამ გამიჩინა მე გულში დარდი,
შენ შენი პირობა მალევე აასრულე,
ჩემი პორტრეტი წამებში დაასრულე.

ნუთუ ჩენამდე არვინ გყოლია,
შენ ჩემო პატარა თეთრო თოლია,
შენა ხარ ყველაზე ლამაზი ქალი,
როგორ გიხდება სახეზე ხალი.

შენ რომ არ იყო მზე და მთვარე გაქრება,
სიბნელე დაისადგურებს სინათლე კი ჩაქრება,
მე არასდროს მითქვამს რომ ძალიან მჭირდები,
ვიქნები შენი ერთგული მე ამას დაგპირდები.