zaledwie kontury realnego świata
zniknęła dal
horyzontu linia tuż tuż
jakieś błyski barw zmieszanie
krajobraz krótkowidza
.
skroplone jej łzy
osiadają na włosach
ich chłodny dotyk na twarzy
w bajkowej scenerii natury zanurzona
czujesz się z nią zjednoczona
nie ma linii gdzie
ona i ty
.
tylko ten dziwny niepokój
ten lęk nieistnienia
czy jesteś sama
zniknął
świat
.
tę mgłę
widzę wszędzie
przesłania horyzont prawdy
ścieli się między mną a tobą
ziębi ochładza serca
przenika w głąb
skroploną
łzą
.
słońce ciepły dobry wietrze
czekam na was
i na wiosnę
serc (net)
Na razie nie ma żadnych komentarzy.
Dodaj komentarz aby rozpocząć dyskusję!