Właściciel bloga: borko412

Никогаш не сум рекол дека сакам... Не, јас не сум тој тип. Премногу се расфрлуваме со зборови,
и премногу кажуваме " те сакам ". А тогаш се губи магијата и значењето, и овие два збора
стануваат како и сите други зборови кои сеојдневно се користат.
Луѓето го задржуваат она што не сакаат да го изгубат, затоа ги чувам тие два збора,
и никогаш нема да ги кажам.
Постојат стотици други слични зборови кои може да се искаже љубовта, али овие два не,
нека тие останат неизговорени,неискажани.
" Затоа таквите и највеќе вредат "

Да... велат, полесно е на некој да не му ја кажеме вистината, малку да го излажеме,
малку да го одалечиме од суштината, да не го повредиме... Хмм... не е така...
Воопшто не е така... Подобро е всушност да му ја кажеме вистината и да го расплачеме,
него да го држиме во лага и да го мамиме со насмевката на лицето и ако знаеме кага тогаш
ќе дознае ... Тоа е како во љубовта... Некого го сакаме, лудо го љубиме, се ни е на светот...
И да му ја понудиме небото и земјата, целото царство на желби и соништа...
А тогаш…

Дали можеме да достигнеме подалеку од таму каде што сме стигнале некогаш?

Дали сакаме само еднаш во животот и после тоа се е лажно и привидно?

Дали паѓаме само еднаш на на дното и потоа никогаш повеќе не можеме да го достигнеме врвот?

Овие прашања немаат одговор.

Всушност има и други работи на кои неможеме да се вратиме, да бидеме она што некогаш сме биле...

Неможеме да го вратиме минатото, неможеме да вратиме ниту еден убав спомен.

Неможеме да ги вратиме личностите кои заминале од нашиот живот и воопшто не планираат да се вратат.

Дури ни љубовта која сме ја подариле неможеме да ја вратиме.

Сваќаме дека секогаш…

Не те сака онаа која се труди да те насмее. Те сака онаа која ќе го направи без ни малку...
со напор, зошто знае точно како да го направи тоа.!
Не те сака онаа која те прашува дали си тажен. Те сака онаа која тагата ти ја препознава во
твојте очи и во твојот глас.!
Не те сака онаа која ти зборува да не плачеш. Те сака онаа која ти ги брише созите.!
Не те сака онаа која ти кажува дека е тука стално заради тебе. Те сака онаа која го
препознава проблемот кој во моментот ти е потребен.!
Не…

Мојата мајка имаше само едно око. Ја мразев ... Беше срамота за нас. Во нашето училиште
спремаше храна. Еден ден уште кога бев во тоа основно училиште, мојата мајка влезе во
мојот клас да ме поздрави. Ми беше ... многу срам. Како можеше тоа да ми го направи.?
Ја игнорирав, ја погледнав со омраза и побегнав. Покасно пријателите ми се потсмевава ...
" Твојата мајка има само едно око ". Пропаднав во земја, и сакав мојата мајка засекогаш да
ја нема ... Кога повторно ја видов станав и и реков !
" Ако сакаш од мене да направиш предмет…

Koga seta moja ljubov
ti ja podaeiv tebe
koga celosno se predadov
i ponizno molev
za eden tvoj pogled
za edna nasmevaka, barem pomalku ljubov.
Ti ostanuvase gluva,
za site moi zelbi.
Bese premnogu gorda,
za da svatis sto znaci
da ljubis i kako e koga
nekogo ke izgubis.
Ne veruvase deka nekoj
moze da bide tolku vljuben
i ispolnet so najdlaboki custva
zatoa sto toa bese nepoznato za tebe.
Sega koga se izmoriv od seto toa,
koga staviv kraj,
koga ljubovta od ogan pepel se stori.
Sega ti konecno svati.
No zalam ljubov moja,
premnogu…

Винската математика е секогаш точна.
Капките од алкохолот во бочвата, одговараат на бројот на солзите во очите.

Природата нас ни ги подарила лозовите насади да се развеселат човечките срца,
а не дома де се пие секојдневно, да се тагува и плаче.

Животот е еден, па зошто е така беден, кога е само еден ?

Многу веќе во животот се борат да бидат меѓу мртвите први. Затоа нека им е лесна земја
на мртвите денес, а на живите утре.

Нашите прадедовци војувале за оваа слобода, а децата во иднина во вселената ќе
патуваат како туристи. Зошто од кога луѓето полетале во…

И после се, остануваат само сеќавањата кои печат... кои болат...
Ми беше жал кога беше се готово... али зошто да се жали кога времето не може да се врати...
Бше убаво додека тоа траеше... а сега, го нема више тоа. Затоа што се, се изгуби...
Понекогаш ќе ти дојде, па ќе си оттиде... али сепак останува...
Затоа што ќе се заклучи длабоко во твоето срце... така лесно...
А така е тешко да го пронајдеш кличот на среќата... па се тоа да се заборави... засекогаш.
Најпосле среќата да те посети.... и да ти каже дека има и добри луѓе...
…

Не е реален... али зад овој монитор чука едно стварно срце.... Диши една стварна душа.
Некој те чуствува, кога кроз зборови ќе го засакаш. Тој ти е во реалноста најблизок.
Навистина... Али, исто така е вистина некого кога ќе го запознаеш преку интернет едноставно
" не го препознаваме " ... Пред тоа или покасно луѓето нас, исто како и во реалниот живот
ќе не разочараат... Од друга страна, ги има колку да сме различни ги прифаќаме како свои...
Се навикнуваме со нив. И ја нема таа сила или разлог кој би можел да не раздели од такви
особи... Кога…

Смеењето и насмевката може и треба да се сфатат како видови ментални - двигатели
на среќата и позитивното расположение во текот на целиот живот, со тоа продолжувајќи
го и самиот животен век.

Отишла жена во продавница за домашни миленици и таму гледа еден ефтин, но прекрасен папагал.
- Во што е штосот?
- Ах, знаете, тој папагал живееше во јавна куќа, па којзнае што се научил таму...
На жената тоа не и сметало, и го купила папагалот. Штом го донела дома, папагалот почнал:
- Нова куќа, нова Мадам...
Жената се насмеала и ја почекала ќерка и. Папагалот одма почнал:
- Нова куќа,…