შორს მიმაქანებდა მე სულის სიჩქარე,
და ვგრძნობდი, თვალებში რომ ცრემლი ყვაოდა.
გზა იყო უცნობი, გავაღე ჭიშკარი
და კვნესა მომესმა მე სასაფლაოდან.
სიჩუმეს ფანტავდა ფურცლები სიმინდის,
მოსჩანდა სამრეკლო და ლურჯი გორები.
ჩემს ფიქრებს თან სდევდა ლოცვები სიწმინდის
და ზარებს ვუსმენდი მე განმეორებით...
ტერენტი გრანელი
Na razie nie ma żadnych komentarzy.
Dodaj komentarz aby rozpocząć dyskusję!