Родени сме
за да блеснеме
па и на меко тло
да треснеме
остри ни се рабовите
но меки табовите
кога отвараме страници
меѓу нас и другите
галаксии и ветерници
котларници за нови Месечини,
Млечни патишта
и пасишта
без колци и меѓници

настапуваме
со аура во боја на минт и ванила
закачени сме на весников принт од свила
пишуваме
а аплаузот никогаш не стивнува
На бис!
На бис!
На бис!

Ѕвезди сме
и трепкаме низ ходниците на небото
не’ гасне само жедта
за постоење.

Lubię to! 1