Oto wielkie jest koryto
Pachnie strawa wyśmienitą
A wiec przy nim z każdej strony
Świńskie kręcą się ogony.
Każda świnia ryj swój pcha
I wyżera, co się da
A chce zeżreć jak najwięcej
Jak najtłuściej, jak najprędzej.
Gdy się dorwie do koryta
To drugiego się nie pyta
Czy mu dobrze, czy tez źle
Tylko żre, żre, żre...
Kiedy nażre się do woli
To dostojnie i powoli
Idzie do swojego chlewa;
Każda się przeciąga, ziewa
Najedzona, wypasiona
Bardzo jest zadowolona.
A chlewiki jak z bajeczki
Dywaniki, komineczki
Boazerie modrzewiowe
I posadzki marmurowe.
Każdy stoi w gęstym borze
Nad jeziorem i nad morzem
W górach także on być może
I na wyspach ma swe loże.
Knury, wieprze i warchlaki
Maja chlew nie byle jaki
Wójt hospodar zadba o to
By maciora nie wpadła w błoto
W myśl zasady chroń przyrodę
Tnie się drzewa stare, młode
Granitowe kładąc szosy;
Kwiczą świnki wniebogłosy
Pod mój chlewik i pod mój
Niechaj biegnie drogi zwój.
Bym podjechać mogła szparko
Limuzyna z sekretarką
Co dba o to by w korytko
To co lubię wpadło wszystko.
A ty człeku biedny, mały
Co tak wytrzeszczasz gały ?
Na te świnie wypasione
Nie ustąpią miejsca one.
Bo to prawda proszę pana
Nie od dzisiaj dobrze znana
Ze kto blisko przy korycie
Tylko ma dostatnie życie.

Lubię to! 11