Yüce Allah’ın: “el-hamdülillah” buyruğu ile ilgili olarak Cafer es-Sadık’ın şöyle dediği de zikredilmektedir: Şanı yüce Allah’ı kendi zatını nitelendirdi­ği şekilde sıfatlarıyla öven kimse Allah’a hamdetmiş olur. Çünkü “hamd” ke­limesi, “h, m, d” harflerinden meydana gelmiştir. Ha, vahdaniyyetten, mim, mülkten, dal ise deymumiyyetten (devamlılıktan, bekadan) gelmektedir. Yüce Allah’ı vahdaniyeti, deymumiyeti ve mülküyle tanıyıp bilen bir kimse gereği gibi tanımış olur. İşte “el-hamdülillah”ın hakikati de budur.

Şakik b. İbrahim de “el-hamdülillah”in tefsirinde şunları söylemektedir: Al­lah’a hamdetmek üç şekilde olur: Birincisi, Allah sana birşey verdiği takdir­de o şeyi sana kimin verdiğini bilip tanımandır. İkincisi, sana verdiği şeye ra­zı olmandır. Üçüncüsü ise onun ihsan ettiği güç senin vücudunda kalmaya devam ettiği sürece herhangi bir şekilde O’na isyan etmemektir. İşte bunlar hamdetmenin şartlarıdır.

İmam Kurtubi – el-Camiu li Ahkami’l-Kur’an.cilt:

Lubię to! 3