Düşün!... Dünən verilən sözlərdən geriyə nə qaldı? Bir neçə silinmiş xatirə, təbəssüm və daha çox gözyaşı... Yuxusuz gözlərlə boş divarı izləyərkən anlayırsan ki hər sevginin sonu peşmanlıqdır.. Günah xəyanət edib tərk edəndə deyil, problem hər kəsi özün kimi biləndədir...Böyüdükcə deyil, kədərləndikcə anlayır ki insan, edilən bütün səhvlərin səbəbi qarşındakına çox güvənməkdir...

Bir şeyler canını ağrıtmağa başlayar və önünə keçə bilməzsən. Əslində canını ağrıdan, qiymətini bilməyən birinə verilən Sevgidir...Unutmağa çalışdıqca xatırlayar; xatırladıqca bir qat daha artar. Əslinda SƏN ona deyil, onun üçün verdiyin dəyərə yanarsan. Sən 'SƏN' ol, layiq olmayanların ardından əsla gözyaşı tökmə. Burax itirən O olsun. SƏN olma!...

Lubię to! 2