- O günün hayatımın önemli günlerinden biri olduğunu sanki sabah kalkar kalkmaz anlamıştım.Neşeliydim,zaman geçiyordu ve ben, sevdiğim insana kavuşacağım güne yavaş yavaş yaklaşıyordum.O çok uzak bir şehirde yatılı olarak okuyordu.Benimse 6 ayım kalmıştı.6 ay sonra onun bulunduğu şehre yerleşecek ve onu tekrar görebilecektim.
Tanışalı 8 ay olmuştu,birbirimizi pek fazla tanımıyorduk.Birkaç hafta, gecelere kadar süren, uzun sohbetler beni ona aşık etmekle kalmamış,hayatımı ona adamıştım adeta.Beni unutmaması ve beni önemsemesi için saat başı çaldırıyordum.Ama ufak bir nokta kalbimi içten içe kemiriyor ve beni gün geçtikçe üzüyordu.
Ben onun arkadaşıydım.Beraber olduğumuz her dakika o bana bunu devamlı hatırlatmıştı.Ve hayatında olgunlaşıncaya kadar bir kız arkadaş istemediğini irdelemişti.Beni sevemezdi.Ben onun gözünde bir arkadaştan başka bir şey değildim.Günlerimi onun için fallar bakarak geçiriyor,rüyalarımı ona adıyor,kalbimi ona emanet ediyordum.
O güne kadar....Bir aydır bana ne çağrı ne de mesaj atmıştı.Beni çoktan unuttuğunu sandığığım anda bir mesaj geldi;*cum seni çok özledim.Ne zaman buraya geliceksin?Biliyorum seni çok ihmal ediyorum ama derslerim çok yoğun.Bana kızma ne olursun.Sen buraya gelince acısını çıkartırız bu uzun ayrılığın.Gelecek yılda beraber olmamız dileğiyle seni öpüyorum güzel kız.
Bu mesaj kalbime büyük bir soru işareti bırakmıştı.Dostça bir yaklaşım mıydı yoksa gizli kalan bazı duygularını ortaya mı çıkarmaya çalışıyordu.
Bir anlam verememiştim.Hala da veremiyorum.Beni 1 haftadır aramıyor.Artık cep telefonunun ekranında onu ismini görmeyi,yüzünü görmekten daha çok istiyorum.
Bekliyorum aramasını belkide sonsuza kadar bekleyeceğim.Bilmeden dost mu sevgili mi olduğunu?

Lubię to! 1