Co trzeci z nas ma założone konto na necie.I dzień zaczynamy od włączenia komputera ,daniu kilku ,,lajków" pod postami znajomych,rzut oka na najświeższe informacje.Dodanie fotki ze śniadania ,skomentowanie jakiejś afery politycznej .No cóż tak to wygląda.Po południu kilka ,,selfie'',nasze grono znajomych się powiększa. Coraz większa popularność i łatwiejszy dostęp do portali społecznościowych często idzie w parze z brakami w ochronie prywatności. Część społeczeństwa nie odróżnienia tego, co powinno pozostać informacją jedynie dla nich, a taką, którą można udostępnić reszcie wirtualnego świata. Powoduje to otwartą furtkę i zaproszenie do naszego życia niekoniecznie osobom uczciwym i godnym zaufania..Poznając nowego znajomego lub znajomą, chcielibyśmy w jak najkrótszym czasie dowiedzieć się możliwie najwięcej o tej osobie, co w dzisiejszych czasach znacznie ułatwia nam internet. Dla wielu pierwszym krokiem będzie wpisanie imienia i nazwiska w wyszukiwarce internetowej czy też sprawdzenie potencjalnych kont w serwisach społecznościowych. Dzięki temu w kilka minut możemy dowiedzieć się o człowieku więcej, niż po wielogodzinnej rozmowie. Dla niektórych może być to czynność tak oczywista podczas zawierania nowych znajomości, że nie zdają sobie sprawy, że takie zdobywanie informacji działa w dwie strony. Ktoś inny może przecież użyć tych samych narzędzi, tego samego portalu czy wyszukiwarki. Jaką mamy gwarancję, że taką osobą będzie kierować - podobnie jak w naszym przypadku – zwykła ciekawość? Czasami warto zadać sobie pytanie - jak wiele można się dowiedzieć o mnie z internetu? Ale nie zdajemy sobie sprawy że nasze wpisy czasem jednych irytują innych wręcz doprowadzają do szewskiej pasji.I zaczynają pojawiać się negatywne komentarze.Ok jeśli jesteśmy silni ,to dajemy sobie z tym radę.......Ale co jeśli takiej krytyce poddany jest młody człowiek szukający aprobaty w grupie? A wiemy że te negatywne rzeczy szybciej rozprzestrzeniają się niż pozytywne.Taki nastolatek nie wie co dalej zrobić.Zamyka się w sobie i czasem dochodzi nawet do samobójstwa.A wszystko zaczęło się od wpuszczenia do sieci fotografii,potem przerobionych przez prześladowcę wstydliwych dla ofiary zdjęć, a także podszywania się pod jej nazwisko. Tego typu wydarzenia są najbardziej dobitnym przykładem, jak bardzo cyberstalker może wpłynąć na życie drugiego człowieka i dosłownie z dnia na dzień je zrujnować.Ofiara jest jednak molestowana on-line. 300 wiadomości na gadu i maili. Komentarze na forach internetowych, oczernianie „ukochanej lub ukochanego” w Internecie, pisanie do jego/ jej znajomych fantazji na temat związku stalkera z ofiarą to tylko kilka przykładów tego, co może przyjść do głowy prześladowcy. Paradoksalnie, ze względu na materiał dowodowy prościej jest udowodnić na policji nękanie w Internecie niż nękanie w realu.Najwięcej przypadków stalkingu to sytuacje porozstaniowe. Porzucona dziewczyna nie może pogodzić się z rozstaniem i zaczyna za wszelką cenę walczyć o swoje uczucie. Tak naprawdę nie chodzi tu jednak o miłość lecz o fakt bycia porzuconym. Osoby, które mają tendencję do tego by zostać stalkerem to najczęściej osoby, które przeżyły wcześniej poważne porzucenie (pierwsza miłość lub porzucenie w rodzinie – przez ojca lub matkę). Dlatego potrzebują przynależności za wszelką cenę, a kolejne odrzucenie jest dla nich nie do zniesienia. Niektórzy stalkerzy zaczynają prześladować ofiarę pomimo braku jakichkolwiek łączących ich relacji (tak było w przypadku zamordowanej przez prześladowcę Agnieszki Kotlarskiej -miss Polski). Ich ofiara albo przypomina im osobę, która ich porzuciła albo też w chwili „zakochanie” odczuwają duże pobudzenie, które błędnie interpretują jako miłość. Prześladowcami częściej zostają kobiety niż mężczyźni. Jedno jest pewne – są to osoby które w momencie dokonywania nękania nie są zrównoważone .