ერთ სასულიერო პირთან მივიდა ორი ქალი. ერთი გოდებდა, რომ ჩაიდინა საშინელი უპატიებელი ცოდვა, მეორე კი მშვიდად და აუღელვებლად ამბობდა: ხო მამაო, ცოდვილი ვარ, ისევე როგორც სხვები, პატარა ცოდვებით.. მღვდელმა ორივეს მისცა დავალება: ერთს, რომელიც ძალიან განიცდიდა თავის ცოდვილ მდგომარეობას, უთხრა, რომ მინდორში მოეძებნა დიდი ქვა, რომლის აწევასაც შეძლებდა ქალი და მასთან მიეტანა. მეორეს, “ნაკლებად ცოდვილს”, კი უთხრა, რომ აეგროვებინა პატარა კენჭები, რაც წინსაფარში ჩაეტეოდა და ისე მისულიყო მასთან. რამდენიმე ხნის შემდეგ ორივე დაბრუნდა. მღვდელმა შემდეგი დავალება მისცა: ახლა წაიღეთ და უკან თავისივე ადგილას დაალაგეთ რაც მოიტანეთო. იმ ქალმა, რომელმაც დიდი ქვა აიღო, ადვილად იპოვა ლოდის კვალი და უცბად მოათავსა თავის ადგილზე. მეორე ქალი კი რამდენიმე საათის შემდეგ დაბრუნდა და თქვა: მამაო, როგორ შევძლო ამ კენჭების ადგილზე დაბრუნება, მათ არც კვალი დატოვეს და შეუძლებელია მახსოვდეს მათი ადგილ-მდებარეობა სად რომელი კენჭი ავიღეო. მაშინ მღვდელმა უპასუხა: აი ხედავ, შენმა მეგობარმა ჩაიდინა ერთი ცოდვა, მაგრამ ის წავიდა და დატოვა იგი მინდორში; შენ კი, პატარა და მრავალი ცოდვებისგან განთავისუფლება არ ძალგიძს.. აი ამის გამო ქრისტე გვეუბნება, რომ ჩვენ უნდა ვისწავლოთ ვიყოთ ერთგული მცირედზე – რომ არ შევაგროვოთ ასეთი რაოდენობის ვითომდა “მცირე ცოდვები”, რომლისგან გათავისუფლებას ვერასოდეს შევძლებთ..
Na razie nie ma żadnych komentarzy.
Dodaj komentarz aby rozpocząć dyskusję!