Дневники

Peyğəmbərimiz(s.a.s) buyurmuşdur:«Allah Öz kölgəsindən başqa heç bir kölgənin olmayacağı bir

gündə yeddi sinif insanı Öz kölgəsi altında kölgələndirəcəkdir:

1. Ədalətli rəhbər;

3. Qəlbi məscidlərə bağlı olan kişi;

4. Allah xatirinə bir-birini sevən, buna görə birləşən və ayrılan iki insan

5. Gözəl və zadəgan qadın tərəfindən (zinaya) cəlb edildikdə, «mən Allahdan qorxuram!» deyən kişi;

7. Xəlvətdə Allahı yad edib göz yaşı axıdan insan.

RİYAZ əs-SALİHİN kitabından:

2. Möminlərin anası Ümmü Abdullah Aişə - radiyallahu anhə -dən rəvayət edildiyinə görə, Rəsulullah –səllallahu əleyhi və səlləm- belə buyurmuşdur:
-“Bir ordu Kəbəyə hücum etmək üzrə yola çıxacaqdır. Bir çölə gəldiklərində başdan sona bütün ordu yerə batacaqdır.”
Hz. Aişə (r.anhə) deyir ki, bunun üzərinə mən ya Rəsulullah, onların arasında ticarət üçün yola çıxanlar və pis niyyətli olmayanlar varkən nə üçün hamısı birdən yerə batacaq?, -deyə soruşdum.
Rəsulullah –səllallahu əleyhi və səlləm:
-“Hamısı birdən yerə batacaqdır. Sonra (axirətdə yenidən) dirildilib niyyətlərinə görə hesaba çəkiləcəklər.” -buyurdu.
Buxari, Buyu 49, Həcc 49; Müslim, Fitən 4-8. Ayrıca bax: Tirmizi, Fitən 21; Nəsae, Mənasik 112; İbn Macə,…

Hamımızın uşaqlıqda oynadığı bir sevimli oyun vardı. Gizlənpaç adında. Yaşca özümdən böyüklər o oyuna məni də qoşanda, ilk gizləndiyim etibarlı yer özüm olmuşam ‐ özümdə gizlənmişəm. Necə? Sadəcə ‐ gözlərimi yumaraq. Elə bilmişəm ki, gözümü yumanda heç kim məni görməz. Necə ki, mən heç kimi görmürdüm, qaranlıqdan başqa…

Sonralar böyüdükcə gizlənməyin yolunun göz yummaq olmadığını öyrəndim. Və daha çox şeylər öyrəndim. Öyrənərək anladım ki, insan təkcə fiziki gözünü deyil, həm də qəlb gözünü yuma bilir. Qəlb gözünü yumanlar fiziki gözünü yumanlardan fərqlənir. Belə ki, gözünü yuman qaranlıqda qalır və eyni zamanda o, bu qaranlığın fərqində olur. Həm də anlayır ki, qaranlıqdan…

وعن أبي بَكْرَة نُفَيْعِ بْنِ الْحَارِثِ الثَّقفِيِّ رَضِي الله عنه أَنَّ النَّبِيَّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قال: «إِذَا الْتَقَى الْمُسْلِمَانِ بِسَيْفَيْهِمَا فَالْقَاتِلُ وَالْمَقْتُولُ فِي النَّارِ» قُلْتُ : يَا رَسُول اللَّهِ ، هَذَا الْقَاتِلُ فمَا بَالُ الْمَقْتُولِ ؟ قَال: «إِنَّهُ كَانَ حَرِيصاً عَلَى قَتْلِ صَاحِبِهِ» متفقٌ عليه

Əbu Bəkrə Nüfey İbni Haris əs-Səqafi - radiyallahu anh- dan rəvayət edildiyinə görə Rəsulullah –səllallahu əleyhi və səlləm- belə buyurmuşdur:

Bir gün, çəlimsiz, kiçik bir qız uşağı küçənin küncünə oturmuş yemək, pul, ya da ala biləcəyi hər hansı bir şey üçün dilənirdi. Üzərində köhnə, cırıq geyimlər vardı; üzü gözü çirk içində, pərişan bir halı vardı.
Qız dilənərkən, küçədən gənc, canlı və yaxşı görünüşlü bir adam keçdi. Qızı gördü amma gördüyünü bildirməmək üçün dönüb ikinci dəfə baxmadı. Böyük və lüks evinə, xoşbəxt və rahat ailəsinin yanına gəldiyində, çox gözəl hazırlanmış axşam süfrəsi onu gözləyirdi.
Lakin az sonra düşüncələri təkrar o kasıb qıza ilişdi. Duyğuları bir şeylere etiraz edirdi.
Sonra asan yolu seçdi və etirazlarını Allah' a yönəltdi:
«Belə bir şeyin olmasına necə…

Balaca qız və atası körpünü keçirlər. Ata biraz narahat olur və qızından onun əlini tutmasını istəyir:
— Şirin qızım, əlimi yaxşı tut ki, çayın içinə yıxılmayasan.
Balaca qız cavab verir:
— Yox, ata. Sən mənim əlimi tut.
Biraz çaşbaş qalmış ata maraqla soruşur:
— Fərqi nədi ki? "Çox böyük fərq var"- deyə balaca qızı cavab verir. "Əgər mən sənin əlini tutsam və mənə nə isə olsa, ola bilər ki, mən sənin əlini buraxım. Amma sən mənim əlimi tutsan, mən əminəm ki, nə olursa olsun sən heç vaxt mənim əlimi buraxmazsan."
Hər bir əlaqədə, əsl İNAMın məğzi özunə…

Yalan və Həqiqət adamlara onların hansının daha gərəkli olduğu barədə mübahisə edirlər. Qərara gəlirlər ki, kimin haqlı olduğunu dəqiqləşdirmək üçün yoxlama aparsınlar. Bir ev seçirlər. Bu evə əvvəlcə Yalan girir. Həmin gün hamı yalan danışır. Evin kişisi arvadından soruşur: «Məni sevirsən?» Arvad cavab verir: «Canım mənim! Öl de, ölüm. Sənsiz bu həyat mənim nəyimə lazımdı?» Kişi daha bir dəqiqləşdirmə aparır: «Heç ürəyindən başqa fikirlər keçməyib?» Arvad: «Utanmırsan, nə danışırsan?» Kişi də arvadını sevdiyini daha bəlağətli şəkildə çatdırır və ailə xoşbəxtcəsinə günlük həyatını davam etdirir. Səhəri gün həmin evə Həqiqət girir.

Bu dəfə hamı düz danışır. Yenə evin kişisi arvadından soruşur:…

Bir gün molla mömünlərə müraciət etmək üçün məscidə gəlir. Ancaq orda bir cavan mehtərdən başqa heç kimin olmadığın görür. Molla fikirləşir ki, burda nəsə danışmalıyam, ya yox? Bunu mehtərdən soruşmaq qərarına gəlir:
— Burda səndən başqa heç kim yoxdur. Səncə nəsə danışmalıyam ya yox?
Mehtər cavab verdi:
— Cənab, mnə sadə adamam və belə şeylərdən başım çıxmır. Ancaq mən tövləyə gəlib görəndə ki, atların hamısı qaçıb, biri qalıb, ona yem verəcəm.

Mollanın bu sözlər xoşuna gəlir və moizə oxumağa başlayır. İki saat davam edən söhbətdən sonra o özündə rahatlıq hiss etdi və moizəsinin nə dərəcədə yaxşı olduğunu təstiq edən sözlər…