როგორც არასდროს ახლა ისე მინდა გავერიდო არამარტო მოწყენილ ქალაქს არამედ ყველაფერს...წავიდე და აქ დავტოვო ის სიმძიმე,ის საფიქრალი,ის ტკივილი,ის იმედგაცრუება და ყველა ის გრძნობა,რომელიც ასე აწამებს ახლა ჩემს სულს დავიღალე.. არა ფიზიკურად არასულიერად დავიღალე,მინდა ისეთ ადგილს შევაფარო თავი სადაც სიმშვიდე იქნება,სიმარტოვე..არ მეგონა ოდესმე სიმარტოვეს თუ ვინატრებდი მაგრამ ადამიანებითაც დავიღალე..ადამიანებით,რომლებიც მხოლოდ პირში გიღიმიან და შენ ხვდები რამდენად გესლიანია ეს ღიმილი,მაგრამ არ იმჩნევ... მინდა წავიდე იქ სადაც იქნება მთები,ამაყად მდგარნი,თვალუწვდენელი...და იქნება ერთი ეკლესია სადაც ყოველკვირას ამოვა მოძღვარი...აი რა მინდა...ქალაქით დავიღალე ყველაფრით დავიღალე...წამალი მინდა სულის საკურნებლად, "დავიღალე მოდი ჩემთან უფალო...
Pašlaik nav neviena komentāra
Atstāj komentāru, un uzsāc diskusiju!