zaledwie kontury realnego świata
zniknęła dal
horyzontu linia tuż tuż
jakieś błyski barw zmieszanie
krajobraz krótkowidza
.
skroplone jej łzy
osiadają na włosach
ich chłodny dotyk na twarzy
w bajkowej scenerii natury zanurzona
czujesz się z nią zjednoczona
nie ma linii gdzie
ona i ty
.
tylko ten dziwny niepokój
ten lęk nieistnienia
czy jesteś sama
zniknął
świat
.
tę mgłę
widzę wszędzie
przesłania horyzont prawdy
ścieli się między mną a tobą
ziębi ochładza serca
przenika w głąb
skroploną
łzą
.
słońce ciepły dobry wietrze
czekam na was
…
Miłość jest lotem ptaka na bezkresnym niebie,
Ale lot ptaka
jest czymś więcej niż mała cielesna istota,
szybująca w przestworzach,
więcej niż zakochane skrzydła, pieszczone przez zalotny wiatr
więcej niż niewypowiedziana radość,
gdy zamierają uderzenia skrzydeł,
a ciało spokojnie unosi się w światłość.
Miłość jest śpiewem skrzypiec, śpiewających pieśń świata.
Ale muzyka skrzypiec
to coś więcej niż drewno i smyczek,
bezwładnie i bardziej samotne
niż nuty tańczące na partyturze w wieczorowych strojach
to coś więcej niż palce artysty,
przebiegające po strunach.
Miłość jest światłem na ludzkich drogach.
Ale światło, które się daje,
to…