Właściciel bloga: varvara

შეხედე, ცაა ძალიან ლურჯი,

ძალიან ლურჯი, დაუსაბამო...

ცას შერევია თეთრი ღრუბელი,

ცამ ხვაშიადი რატომ დამალოს?

ჩამოვფრინდები შენს ლურჯ რტოებზე,

ჩამოვფრინდები, იასამანო!

მივესალმები შენს ცინცხალ ყვავილს,

ცას სამადლობელს შევწირავ მხოლოდ,

გულს ეუფლება უსაზღვროება,

როგორც ამ ლურჯ ცას არა აქვს ბოლი...

ყვავილი შენი ქარში ირწევა,

თეთრი ღრუბლები ტაატით დიან...

ნუ შეშფოთდები,ღრუბლებს თუ გავყვე,_

მინდა, ველურმა ქარებმა მდიონ!

შეხედე ცაა ძალიან ლურჯი,

ძალიან ლურჯი დაუსაბამო...

ცას შერევია თეთრი ღრუბელი,

მე... ხვაშიადი რატომ დავმალო?

ჩამოვფრინდები შენს ლურჯ რტოებზე,

თებერვლის ცივი ქარიანი წვიმის შემდეგ ქარი კვლავაც ჰქრის. საღამო ხანს სველ ბინდში, რბილად გადაგლუებული გორაკის ფერდობს ნელ-ნელა ასდევს ბალანჩამოძენძილი გამხდარი მელა. წავა ჩრდილივით უხმოდ გაჰყვება ჩაშავებულ ძაძვებსა და ურო ბალახის ბღუჯებს შორის. შეჩერდება, აზუზული მოხედავს ქარსა და ჰორიზონტზე დახვავებულ, ამღერებულ ღრუბლებს, უწადინოდ დააღებს პირს და ამოიხავლებს:

-ბჰა!

წავა, ქარი წააგვერდელებს, გაძვრება ძეძვებს შორის, ისევ შეჩერდება, ისევ მოიხედავს და ამოიხავლებს საბრალობლად:

-ბჰა!..ბჰა!

კაცი და ქალი ერთმანეთს მიჰკვრიან და სუნთქვაშეკრულნი უყურებენ.

კაცმა თქვა:

-შია.

-ოჰ, რას ამბობ! -უკმაყოფილოა ქალი, -მარტოა და გუნება სტკივა.

თებერვლის ცივი, ქარიანი წვიმის შემდგ ქარი კვლავაც ჰქრის. საღამო ხანს

რ.ინანიშვილი

მოქანდაკეს დიდი ხნის უნახავი სიყრმისა მისის მეგობარი ვინმე მხატვარი ეწვია.

ინახით მსხდარი მეგობრები სამხრობამდის საუბრობდნენ ღვინისა, სიყვარულისა და მეგობრობისათვის.

მეგობრისა თვისის სისხლოვით გახარებული მხატვარი ენამჭევრობდა ფრიად, არწმუნებდა მოქანდაკეს „მეგობრობა ქალის სიყვარულსა და ღვინოზედაც უფრო დიდი და სანუკველი რამ არისო“. თასი თასზე იცლებოდა. მეგობრობის მრავალჟამიერი წარმოითქვა მრავალგზისი. „მე კი მგონია, უბნობდა მოქანდაკე, ღვინო უფრო ძალუმია, ვიდრე მეგობრობა და თუნდაც ქალი. შენ რომ ჩემ ხასას მთვრალი გადააწყდე მარტომყოფს, მეგობრობას უთუოდ ქალში გაგაცვლევინებს ღვინო“.

მრავალი სიტყვა ითქვა, უფრო მეტი ღვინო შეისვა, მეთხუტმეტე თასზე ორივეს დასძინებოდა.

შებინდებულზე მხატვარს გამოეღვიძა. მიმოიხედა; მოქანდაკე აღარსად იყო. ადგა, ჩამობნელებულ დარბაზს თვალი მოავლო. ბუხრისპირად მშვენიერი ასული იჯდა გულზეხელდაკრეფილი. მდუმარედ…

სიკვდილი არა არის - რა, მე მხოლოდ გაღმა მხარეს გავედი.

https://www.youtube.com/watch?v=p4m_44SVR70

„შეხედავ კაცს — მოგეწონება, გაიცნობ — მოგეწონება, დაგელაპარაკება — მოგეწონება, დაგელაპარაკება ისევ — უიმე, მტრისას…

-რაღაც უნდა გითხრა კონჩენტინა.

-რომელი ყოფილხართ კალაბრიაში? ...

-მე არა..

კალაბრიაში კლდოვანი ძალიან ძნელად, უძნელესად დასამუშავებელი მიწაა. რკინის მძიმე, წვეტიანი ლომი უნდა ურტყა, თუ დამუშავებას გადაწყვეტ. ყოველი გოჯი ეს, წამებაა. შენ კი კონჩენტინა... შენს თავს რომ ვაკვირდები, მიუხედავად აფუებული ვარცხნილობისა, მაინც ვხედავ შიგნით რა ხდება.

-რა?

-შენ ნაზი ტვინი გაქვს, აქა-იქ ნაოჭებით მკრთალად გადახაზული, მაგრამ შენი თოთო ტვინი გაცილებით ძნელად დასამუშავებელია, ვიდრე კალაბრიის მიწა. ერთი ბეწო რამე ადამიანური რომ შეგაგნებინო რკინის ლომიც კი არ მიშველის. რკინა, რომ ჩაგცხონ ღმერთმადაგიფაროსდა.. გულწასული მიხვდები რამეს?..

არადა ლაპარაკი თქვენ არ გასმით.

არც დარიგება,

ადამიანებში ხომ ვერ ერკვევით და ვერ ერკვევით და სხვა რა გიყო,…